055 surah
ھي سورة مَکِّیَّۃٌ آھي . ھِن ۾ 78 آيتون ۽ 3 رڪوع آھن
البُرھان
مُترجم: محمد عثمان ڏيپلائي
اَلرَّحْمٰنُ 1ۙ
نهايت ٻاجهاري
— محمد عثمان ڏيپلائيعَلَّمَ الْقُرْاٰنَ 2ۭ
(الله) قرآن سيکاريو.
— محمد عثمان ڏيپلائيخَلَقَ الْاِنْسَانَ 3ۙ
ماڻهوءَ کي پيدا ڪيائين،
— محمد عثمان ڏيپلائيعَلَّمَهُ الْبَيَانَ 4
ان کي ڳالهائڻ سيکاريائين.
— محمد عثمان ڏيپلائياَلشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْـبَانٍ 5۠
سج ۽ چنڊ پوري حساب تي ٿا هلن.
— محمد عثمان ڏيپلائيوَّالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدٰنِ 6
۽ وليون ۽ وڻ سجدو ڪندا آهن.
— محمد عثمان ڏيپلائيوَالسَّمَاۗءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيْزَانَ 7ۙ
۽ آسمان کي مٿاهون ڪيائين ۽ انصاف جي ساهمي رکيائين.
— محمد عثمان ڏيپلائياَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيْزَانِ 8
هن لاءِ ته تور ۾ حد کان نه لنگهو،
— محمد عثمان ڏيپلائيوَاَقِيْمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيْزَانَ 9
انصاف سان پورو توريندا رهو ۽ تور ۾ کوٽ نه ڪريو.
— محمد عثمان ڏيپلائيوَالْاَرْضَ وَضَعَهَا لِلْاَنَامِ ۙ10
۽ ماڻهن لاءِ زمين کي پکيڙيائين.
— محمد عثمان ڏيپلائيفِيْهَا فَاكِهَةٌ ۽ وَّالنَّخْلُ ذَاتُ الْاَكْمَامِ ۖ11
منجهس ميوو ۽ چپڙين واريون کجيون آهن.
— محمد عثمان ڏيپلائيوَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ۚ12
۽ بُهه وارو اَن ۽ سرهاڻيون آهن.
— محمد عثمان ڏيپلائيفَبِاَيِّ اٰلَاۗءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ 13
پوءِ (اي جنؤ ۽ انسانو!) ”پنهنجي رب جي ڪهڙين نعمتن کي ڪوڙو ڪندا؟“
— محمد عثمان ڏيپلائيخَلَقَ الْاِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ۙ14
انسان کي ٺڪر جهڙي وڄندڙ مٽيءَ مان بنايائين،
— محمد عثمان ڏيپلائيوَخَلَقَ الْجَاۗنَّ مِنْ مَّارِجٍ مِّنْ نَّارٍ ۚ15
۽ جن کي باهه جي ڄڀيءَ مان.
— محمد عثمان ڏيپلائيفَبِاَيِّ اٰلَاۗءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ 16
پوءِ پنهنجي ڌڻيءَ جي ڪهڙين نعمتن کي ڪوڙو ڪندؤ؟
— محمد عثمان ڏيپلائيرَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ۚ17
جو ٻنهي اوڀرندن جو ڌڻي ۽ ٻنهي اولهندن جو ڌڻي آهي.
— محمد عثمان ڏيپلائيفَبِاَيِّ اٰلَاۗءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ 18
پوءِ پنهنجي ڌڻيءَ جي ڪهڙين نعمتن کي ڪوڙو ڪندؤ؟
— محمد عثمان ڏيپلائيمَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيٰنِ ۙ19
هن ٻن سمنڊن کي جاري ڪيو، جي پاڻ ۾ گڏ جي ٿا وهن.
— محمد عثمان ڏيپلائيبَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيٰنِ ۚ20
انهن ٻنهي جي وچ ۾ اوٽ آهي، جو هڪ ٻئي تي اڳرائي نٿا ڪن.
— محمد عثمان ڏيپلائي