019 surah
ھي سورة مَکِّیَّۃٌ آھي . ھِن ۾ 98 آيتون ۽ 6 رڪوع آھن
احسنُ البيان
مُترجم: مولانا محمد ادريس ڏاھري
كۗهٰيٰعۗصۗ ڗ 1
کاف، ها، يا، عين، صاد .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهٗ زَكَرِيَّا ڻ 2
ذڪر آهي رحمت ڪرڻ رب تنهنجي جو ٻانهي پنهنجي زڪريا تي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھرياِذْ نَادٰى رَبَّهٗ نِدَاۗءً خَفِيًّا 3
جڏهن عرض ڪيائين رب پنهنجي کي عرض آهستي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريقَالَ رَبِّ اِنِّىْ وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّيْ وَاشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَيْبًا وَّلَمْ اَكُنْۢ بِدُعَاۗىِٕكَ رَبِّ شَقِيًّا 4
عرض ڪيائين ته اي منهنجا پالڻهار! بيشڪ مان ڪمزور ٿيا هڏا منهنجا ۽ چمڪيو مٿو ٻڍڙائپ جي ڪري ۽ ناهيان مان سببان عرض ڪرڻ جي توکي اي رب منهنجا! نامراد .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَاِنِّىْ خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِنْ وَّرَاۗءِيْ وَكَانَتِ امْرَاَتِيْ عَاقِرًا فَهَبْ لِيْ مِنْ لَّدُنْكَ وَلِيًّا 5ۙ
۽ تحقيق مان فڪر ۾ پيس وارثن کان مون کان پوءِ ۽ آهي زال منهنجي سنڍ پوءِ ڏي مون کي پاڻ وٽان وارث .
— مولانا محمد ادريس ڏاھرييَّرِثُنِيْ وَيَرِثُ مِنْ اٰلِ يَعْقُوْبَ ڰ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا 6
(جيڪو) وارث ٿئي منهنجو ۽ وارث ٿئي نسل (حضرت) يعقوب جي جو ۽ بناءِ تون ان کي اي منهنجا رب! مقبول ٻانهو .
— مولانا محمد ادريس ڏاھرييٰزَكَرِيَّآ اِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلٰمِ ۨاسْمُهٗ يَحْــيٰى ۙ لَمْ نَجْعَلْ لَّهٗ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا 7
اي زکريا! بلاشڪ اسين توکي بشارت ڏيون ٿا پٽ جي نالو ان جو يحيى آهي نه ڪيو اسان ان جي لاءِ (ان کان) اڳي ڪو ان نالي وارو .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريقَالَ رَبِّ اَنّٰى يَكُوْنُ لِيْ غُلٰمٌ وَّكَانَتِ امْرَاَتِيْ عَاقِرًا وَّقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا 8
عرض ڪيائين ته اي منهنجا پالڻهار! ڪيئن ٿيندو منهنجي لاءِ پٽ ۽ آهي زال منهنجي سنڍ (اولاد نه ڄڻڻ جي قابل) ۽ تحقيق پهتس مان وڏي عمر هجڻ جي ڪري ٻڍڙائپ کي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريقَالَ كَذٰلِكَ ۚ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَّقَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَـيْـــــًٔـا 9
فرمايائين ائين ئي آهي فرمايو رب تنهنجي اهو مون لاءِ آسان آهي ۽ تحقيق پيدا ڪيو سون توکي اڳ ۾ ۽ نه هئين تون ڪا شيءِ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريقَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِّيْٓ اٰيَةً ۭ قَالَ اٰيَتُكَ اَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلٰثَ لَيَالٍ سَوِيًّا ١0
عرض ڪيائين ته اي منهنجا پالڻهار! مقرر ڪر مون لاءِ ڪا نشاني فرمايائين نشاني تنهنجي هيءَ آهي ته نه ڳالهائي سگهندين ماڻهن سان ٽي راتيون مسلسل .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريفَخَرَجَ عَلٰي قَوْمِهٖ مِنَ الْمِحْرَابِ فَاَوْحٰٓى اِلَيْهِمْ اَنْ سَبِّحُوْا بُكْرَةً وَّعَشِـيًّا 11
پوءِ نڪتو قوم پنهنجيءَ ڏانهن محراب کان پوءِ اشارو ڪيائين انهن ڏانهن ته تسبيح پڙهو صبح ۽ شام .
— مولانا محمد ادريس ڏاھرييٰــيَحْـيٰى خُذِ الْكِتٰبَ بِقُوَّةٍ ۭ وَاٰتَيْنٰهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا ۙ12
اي يحيى! وٺ تون ڪتاب مضبوطيءَ سان ۽ ڏنو سون ان کي حڪم ننڍيءَ عمر ۾ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَّحَنَانًا مِّنْ لَّدُنَّا وَزَكٰوةً ۭ وَكَانَ تَقِيًّا ۙ13
۽ پاڻ وٽان شفقت ۽ پاڪيزگي ۽ هو پرهيزگار .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَّځ ابِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُنْ جَبَّارًا عَصِيًّا ١4
۽ نيڪي ڪندڙ والدين پنهنجن سان ۽ نه هو سرڪش بي فرمان .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَسَلٰمٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوْتُ وَيَوْمَ يُـبْعَثُ حَيًّا ۧ15
۽ سلام آهي ان تي جنهن ڏينهن ڄڻيو ويو ۽ جنهن ڏينهن وفات ڪندو ۽ جنهن ڏينهن اٿاريو ويندو جيئرو ڪري.
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَاذْكُرْ فِى الْكِتٰبِ مَرْيَـمَ ۘاِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ اَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا ۙ16
۽ ياد ڪر ڪتاب ۾ مريم کي جڏهن اڪيلي ٿي وئي اهل پنهنجي کان اوڀر واريءَ جاءِ ۾ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريفَاتَّخَذَتْ مِنْ دُوْنِهِمْ حِجَابًا ڨ فَاَرْسَلْنَآ اِلَيْهَا رُوْحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا 17
پوءِ لڳايائين پردو پوءِ موڪليو اسان ڏانهن روح پنهنجي کي پوءِ صورت ۾ ٿيو ان جي لاءِ انسان مڪمل .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريقَالَتْ اِنِّىْٓ اَعُوْذُ بِالرَّحْمٰنِ مِنْكَ اِنْ كُنْتَ تَقِيًّا 18
چيائين ته بيشڪ مان پناهه وٺان ٿي الله کان توکان جيڪڏهن آهين تون پرهيزگار .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريقَالَ اِنَّـمَآ اَنَا رَسُوْلُ رَبِّكِ ڰ لِاَهَبَ لَكِ غُلٰمًا زَكِيًّا 19
چيائين ته: مان صرف قاصد رب تنهنجي جو آهيان تانته ڏيان مان توکي پٽ پاڪ صاف .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريقَالَتْ اَنّٰى يَكُوْنُ لِيْ غُلٰمٌ وَّلَمْ يَمْسَسْنِيْ بَشَرٌ وَّلَمْ اَكُ بَغِيًّا 20
چيائين ڪهڙي طرح ٿيندو مون کي پٽ ۽ نه هٿ لڳايو مونکي ڪنهن انسان ۽ ناهيان مان بدڪردار .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري