018 surah
ھي سورة مَکِّیَّۃٌ آھي . ھِن ۾ 110 آيتون ۽ 12 رڪوع آھن
احسنُ البيان
مُترجم: مولانا محمد ادريس ڏاھري
اَلْـحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِيْٓ اَنْزَلَ عَلٰي عَبْدِهِ الْكِتٰبَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَّهٗ عِوَجًا ڸ 1
سڀ ساراھ ثابت آهي الله جي لاءِ جنهن نازل ڪيو ٻانهي پنهنجي تي ڪتاب ۽ نه ڪيائين ان ۾ ڪا ڦِڏائي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريقَـيِّمًا لِّيُنْذِرَ بَاْسًا شَدِيْدًا مِّنْ لَّدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِيْنَ الَّذِيْنَ يَعْمَلُوْنَ الصّٰلِحٰتِ اَنَّ لَهُمْ اَجْرًا حَسَـنًا 2ۙ
سڌو ڪندڙ تانته ڊيڄاري مصيبت سخت کان ان وٽان ۽ بشارت ڏئي مؤمنن کي جيڪي ڪن ٿا نيڪ عمل ته بلاشڪ انهن لاءِ ثواب سهڻو آهي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريمَّاكِثِيْنَ فِيْهِ اَبَدًا 3ۙ
رهندڙ هوندا ان ۾ هميشہ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَّيُنْذِرَ الَّذِيْنَ قَالُوا اتَّخَذَ اللّٰهُ وَلَدًا 4ۤ
۽ ڊيڄاري انهن کي جن چيو ته ٺاهيو الله اولاد .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريمَا لَهُمْ بِهٖ مِنْ عِلْمٍ وَّلَا لِاٰبَاۗىِٕهِمْ ۭ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ اَفْوَاهِهِمْ ۭ اِنْ يَّقُوْلُوْنَ اِلَّا كَذِبًا 5
ناهي انهن کي ان جو ڪو علم ۽ نه پيئرن انهن جي کي وڏو ڪلمو آهي جيڪو نڪري ٿو واتن انهن جي مان نٿا چون مگر ڪوڙ.
— مولانا محمد ادريس ڏاھريفَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ عَلٰٓي اٰثَارِهِمْ اِنْ لَّمْ يُؤْمِنُوْا بِهٰذَا الْحَدِيْثِ اَسَفًا 6
پوءِ شايد تون هلاڪ ڪندڙ آهين سر پنهنجي کي انهن جي ڪرتوتن تي جيڪڏهن نه ايمان آندائون هن ڳالھ تي افسوس ۾ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھرياِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَي الْاَرْضِ زِيْنَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ اَيُّهُمْ اَحْسَنُ عَمَلًا 7
بيشڪ اسان ٺاهيو ان کي جيڪو زمين تي آهي سينگار ان جي لاءِ تانته آزمايون انهن کي ته ڪهڙو انهن مان وڌيڪ سهڻو آهي عمل جي لحاظ سان .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَاِنَّا لَجٰعِلُوْنَ مَا عَلَيْهَا صَعِيْدًا جُرُزًا 8ۭ
۽ بيشڪ اسان البته بنائيندڙ آهيون ان کي انهيءَ تي آهي ميدان سڪل.
— مولانا محمد ادريس ڏاھرياَمْ حَسِبْتَ اَنَّ اَصْحٰبَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيْمِ ۙ كَانُوْا مِنْ اٰيٰتِنَا عَجَبًا 9
ڇا ڀانيو تو ته بيشڪ غار وارا ۽ رقيم وارا هئا اسان جي آيتن مان عجب .
— مولانا محمد ادريس ڏاھرياِذْ اَوَى الْفِتْيَةُ اِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوْا رَبَّنَآ اٰتِنَا مِنْ لَّدُنْكَ رَحْـمَةً وَّهَيِّئْ لَنَا مِنْ اَمْرِنَا رَشَدًا 10
جڏهن جاءِ ورتي جوانن غار ۾ پوءِ عرض ڪيائون ته اي اسان جا پالڻهار! ڏي اسان کي پاڻ وٽان رحمت ۽ تيار ڪر اسان جي لاءِ امر اسان جي مان هدايت .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريفَضَرَبْنَا عَلٰٓي اٰذَانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِيْنَ عَدَدًا ۙ11
پوءِ (بندش) لڳائي سون ڪنن انهن جي تي (ٻڌڻ کان) غار ۾ ڪيترائي سال ڳڻيل .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريثُـمَّ بَعَثْنٰهُمْ لِنَعْلَمَ اَيُّ الْحِزْبَيْنِ اَحْصٰى لِمَا لَبِثُوْٓا اَمَدًا ۧ12
تنهن کان پوءِ اٿاريوسون انهن کي (ننڊ مان) تانته (ظاهري طرح) ڄاڻون اسين ته ڪير ٻنهي جماعتن مان وڌيڪ ڳڻيندڙ آهي ان جي لاءِ جو (آرام ۾) رهيا مدت.
— مولانا محمد ادريس ڏاھرينَـحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَاَهُمْ بِالْـحَقِّ ۭ اِنَّهُمْ فِتْيَةٌ اٰمَنُوْا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنٰهُمْ هُدًى ڰ 13
اسين بيان ٿا ڪريون تنهنجي اڳيان خبر انهن جي حق سان بلاشڪ اهي نوجوان هئا جن ايمان آندو رب پنهنجي تي ۽ وڌائي سون انهن کي هدايت .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَّرَبَطْنَا عَلٰي قُلُوْبِهِمْ اِذْ قَامُوْا فَقَالُوْا رَبُّنَا رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ لَنْ نَّدْعُوَا۟ مِنْ دُوْنِهٖٓ اِلٰـهًا لَّقَدْ قُلْنَآ اِذًا شَطَطًا 14
۽ مضبوطي پيدا ڪئي اسان دلين انهن جي تي جڏهن اٿي بيٺا پوءِ چيائون اسان جو پالڻهار رب آسمانن ۽ زمين جو آهي هرگز نه عبادت ڪنداسون ان کانسواءِ ڪنهن ٻئي معبود جي البته تحقيق چئي اسان ان وقت بيهودي ڳالھ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريهٰٓؤُلَاۗءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِهٖٓ اٰلِهَةً ۭ لَوْلَا يَاْتُوْنَ عَلَيْهِمْ بِسُلْطٰنٍۢ بَيِّنٍ ۭ فَـمَنْ اَظْلَمُ مِـمَّنِ افْتَرٰى عَلَي اللّٰهِ كَذِبًا ۭ15
هي قوم اسان جي آهي جن ٺاهيا ان کان سواءِ ٻيا معبود ڇو نه ٿا آڻين انهن تي دليل چٽو پوءِ ڪير وڌيڪ ظالم آهي، ان کان جنهن ٺاهي هنيو الله تي ڪوڙ.
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَاِذِ اعْتَزَلْتُمُوْهُمْ وَمَا يَعْبُدُوْنَ اِلَّا اللّٰهَ فَاْوٗا ٓ اِلَى الْكَهْفِ يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِّنْ رَّحْمَتِهٖ وَيُهَــيِّئْ لَكُمْ مِّنْ اَمْرِكُمْ مِّرْفَقًا 16
۽ جڏهن پاسو ڪيو اوهان انهن کان ۽ جن جي عبادت ڪن ٿا الله کان سواءِ پوءِ پناھ وٺو غار ۾ ته پکيڙيندو اوهان جي لاءِ رب اوهان جو رحمت پنهنجي ۽ تيار فرمائيندو اوهان لاءِ امر اوهان جي مان نرمي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَتَرَى الشَّمْسَ اِذَا طَلَعَتْ تَّزٰوَرُ عَنْ كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِيْنِ وَاِذَا غَرَبَتْ تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِيْ فَجْــوَةٍ مِّنْهُ ۭ ذٰلِكَ مِنْ اٰيٰتِ اللّٰهِ ۭ مَنْ يَّهْدِ اللّٰهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۚ وَمَنْ يُّضْلِلْ فَلَنْ تَـجِدَ لَهٗ وَلِيًّا مُّرْشِدًا ۧ17
۽ ڏسندين تون سج کي جنهن وقت اڀري ٿو ته لڙي ٿو لنگھي غار انهن جي کان سڄي پاسي ۽ جڏهن لهي ٿو ته مڙي ٿو انهن کان کٻي پاسي ۽ اهي ويڪرائيءَ ۾ آهن ان کان اهي نشانيون الله جون آهن جنهن کي هدايت ڪري الله پوءِ اهوئي هدايت وارو آهي ۽ جنهن کي گمراھ ٿو ڪري پوءِ هرگز نه لهندين ان لاءِ ڪو مددگار رهنما. ع
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَتَحْسَبُهُمْ اَيْقَاظًا وَّهُمْ رُقُوْدٌ ڰ وَّنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِيْنِ وَذَاتَ الشِّمَالِ ڰ وَكَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيْدِ ۭ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَّلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا 18
۽ گمان ڪندين تون انهن کي سجاڳ ۽ اهي ستل آهن ۽ ڦيرايون ٿا انهن کي سڄي ۽ کٻي ۽ ڪتو انهن جو ڊگھيون ڪندڙ آهي اڳيون ٽنگون پنهنجون چائنٺ تي جيڪڏهن ويجھي کان نظر وجھين انهن تي ته البته پوئين پير ڦرين انهن کان بچڻ لاءِ ۽ البته ڀرجي وڃين تون انهن کان رعب ۾.
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوَكَذٰلِكَ بَعَثْنٰهُمْ لِيَتَسَاۗءَلُوْا بَيْنَهُمْ ۭ قَالَ قَاۗىِٕلٌ مِّنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ ۭ قَالُوْا لَبِثْنَا يَوْمًا اَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۭ قَالُوْا رَبُّكُمْ اَعْلَمُ بِـمَا لَبِثْتُمْ ۭ فَابْعَثُوْٓا اَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هٰذِهٖٓ اِلَى الْمَدِيْنَةِ فَلْيَنْظُرْ اَيُّهَآ اَزْكٰى طَعَامًا فَلْيَاْتِكُمْ بِرِزْقٍ مِّنْهُ وَلْيَتَلَطَّفْ وَلَا يُشْعِرَنَّ بِكُمْ اَحَدًا 19
۽ اهڙي طرح اٿاريوسون انهن کي تانته پڇا ڳاڇا ڪن پاڻ ۾ چيو هڪ چوندڙ انهن مان ته ڪيترو رهيا آهيو چيائون ته رهياسون ڏينهن يا بعض ڏينهن جو چيائون ته رب اوهان جو وڌيڪ ڄاڻندڙ آهي ان کي جو رهيئو اوهان پوءِ موڪليو هڪڙو اوهان مان ڪرنسيءَ پنهنجيءَ هن سان شهر ڏانهن پوءِ جڳائي ته ڏسي ڪهڙو انهن مان وڌيڪ صاف طعام وارو آهي پوءِ ڀل ته آڻي اوهان وٽ کاڌو ان مان ۽ نرمي اختيار ڪري ۽ هرگز نه ڄاڻ ڏئي اوهان جي ڪنهن هڪ کي.
— مولانا محمد ادريس ڏاھرياِنَّهُمْ اِنْ يَّظْهَرُوْا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوْكُمْ اَوْ يُعِيْدُوْكُمْ فِيْ مِلَّتِهِمْ وَلَنْ تُفْلِحُوْٓا اِذًا اَبَدًا 20
بيشڪ اهي جيڪڏهن غالب ٿيندا اوهان تي ته سنگسار ڪندا اوهان کي يا موٽائيندا اوهان کي دين پنهنجي تي ۽ هرگز ڪامياب نه ٿيندؤ ان وقت هميشہ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري