070 surah
ھي سورة مَکِّیَّۃٌ آھي . ھِن ۾ 44 آيتون ۽ 2 رڪوع آھن
سَاَلَ سَاۗىِٕلٌۢ بِعَذَابٍ وَّاقِعٍ 1ۙ
گُــهرَ ڪئي گُـهرَ ڪندڙ عذاب واقع ٿيندڙ جي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريهڪ سوال ڪندڙ ڪافرن تي پوندڙ عذاب بابت سوال ڪيو،
— مولانا محمد مدنيهڪ گهرڻ واري عذاب گهري ورتو آهي جيڪو ضرور ايندو.
— عبدالسلام ڀُٽولِّلْكٰفِرِيْنَ لَيْسَ لَهٗ دَافِعٌ 2ۙ
ڪافرن جي لاءِ ناهي ان جي لاءِ ڪو ٽاريندڙ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريجنهن کي ڪوبه هٽائڻ وارو نه آهي
— مولانا محمد مدني(اهو عذاب) ڪافرن لاءِ ئي آهي. ان کي ٽارڻ وارو ڪير نه آهي.
— عبدالسلام ڀُٽومِّنَ اللّٰهِ ذِي الْمَعَارِجِ 3ۭ
الله بلندين جي مالڪ وٽان .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريجو وڏن مرتبن واري الله جي طرفان (انهن تي ايندو).
— مولانا محمد مدنيجيڪو وڏن مرتبن واري الله تعالى جي طرف کان ايندو
— عبدالسلام ڀُٽوتَعْرُجُ الْمَلٰۗىِٕكَةُ وَالرُّوْحُ اِلَيْهِ فِيْ يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهٗ خَمْسِيْنَ اَلْفَ سَـنَةٍ 4ۚ
چڙهندا ملائڪ ۽ روح ان ڏانهن ان ڏينهن ۾ جو هوندو ان جو مقدار پنجاهه هزار سال جو .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريملائڪ ۽ روح ان ڏي اهڙي ڏينهن ۾ چڙهندا جنهن جي ڊگهائي پنجاهه هزار ورهه ٿيندي.
— مولانا محمد مدنيملائڪ ۽ جبرائيل ($) ان ڏانھن چڙهي ويندا آهن هڪ اهڙي ڏينهن ۾ جنھن جو مقدار پنجاهه هزار سال آهي.
— عبدالسلام ڀُٽوفَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيْلًا 5
پوءِ صبر ڪر صبر سهڻو .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريپو ءِ(اي پيغمبر !) تون چڱو صبر ڪر.
— مولانا محمد مدني(اي نبي ﷺ!)پوءِ تون سھڻي طريقي سان صبر ڪر.
— عبدالسلام ڀُٽواِنَّهُمْ يَرَوْنَهٗ بَعِيْدًا 6ۙ
بيشڪ اهي ڏسن ٿا ان کي پري .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريبيشڪ اهي ان (ڏينهن) کي پري ڏسن ٿا.
— مولانا محمد مدنيهي ماڻهو (ان عذاب کي في الحال) پري ڏسن ٿا.
— عبدالسلام ڀُٽووَّنَرٰىهُ قَرِيْبًا 7ۭ
۽ اسين ڏسون ٿا ان کي ويجهو .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ اسين ان کي ويجهو ڏسون ٿا،
— مولانا محمد مدنيپر اسان ته ان کي (تمام) ويجهو ايندي ڏسون ٿا.
— عبدالسلام ڀُٽويَوْمَ تَكُوْنُ السَّمَاۗءُ كَالْمُهْلِ 8ۙ
جنهن ڏينهن هوندو آسمان پگهريل ٽامي وانگر .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريجنهن ڏينهن آسمان پگهريل ٽامي جهڙو ٿيندو،
— مولانا محمد مدنيجنھن ڏينھن آسمان پگهريل ٽامي جھڙو ٿي ويندو.
— عبدالسلام ڀُٽووَتَكُوْنُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ 9ۙ
۽ هوندا جبل اُنَ وانگر .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ جبل رنگا رنگي پچيل ان جهڙا ٿيندا،
— مولانا محمد مدني۽ جبل رنگ برنگي (پڃيل) اُن وانگر ٿي ويندا.
— عبدالسلام ڀُٽووَلَا يَسْـَٔــلُ حَـمِيْمٌ حَمِـيْمًا ښ 10
۽ نه پڇندو ڪو گهاٽو دوست ڪنهن گهاٽي دوست جو حال (احوال) .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ ڪوبه ويجهي ۾ ويجهو مائٽ ڪنهن به ويجهي ۾ ويجهي مائٽ کان پڇندو به نه
— مولانا محمد مدني(ان ڏينھن) ڪير به گهرو دوست پنھنجي دوست کان پڇندو ئي نه.
— عبدالسلام ڀُٽويُّبَصَّرُوْنَهُمْ ۭ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِيْ مِنْ عَذَابِ يَوْمِىِٕذٍۢ بِبَنِيْهِ ۙ11
ڏيکاريا ويندا انهن کي خواهش ڪندو مجرم ته بدلي ۾ ڏئي ان ڏينهن جي عذاب کان پنهنجا پٽ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري(توڙي جو) اهي انهن کي ڏسڻ ۾ ايندا. ڏوهاري خواهش ڪندو ته جيڪر ان ڏينهن جي عذاب جي بدران پنهنجا پٽ،
— مولانا محمد مدنيتوڙي جو هو انهن کي ڏسڻ ۾ به ايندا، ان ڏينھن ڏوهاري ماڻهو چاهيندو ته جيڪر اڄوڪي ڏينھن پنھنجا پُٽ عذاب جي بدلي ۾ ڏئي ڇڏي.
— عبدالسلام ڀُٽووَصَاحِبَتِهٖ وَاَخِيْهِ ۙ12
۽ پنهنجي زال ۽ پنهنجو ڀاءُ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ پنهنجي زال، ۽ پنهنجو ڀاءُ
— مولانا محمد مدنيپنھنجي گهر واري ۽ پنھنجو ڀاءُ (به ڏي).
— عبدالسلام ڀُٽووَفَصِيْلَتِهِ الَّتِيْ تُـــــْٔوِيْهِ ۙ13
۽ پنهنجو خاندان جيڪو پناهه ڏئي پيو ان کي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ پنهنجو گهراڻو، جو هن کي پاڻ سان ملائي ٿو
— مولانا محمد مدنيپنهنجي ان خاندان کي به جنھن کيس پاڻ وٽ رهايو.
— عبدالسلام ڀُٽووَمَنْ فِي الْاَرْضِ جَمِيْعًا ۙ ثُـمَّ يُنْجِيْهِ ۙ14
۽ جيڪي زمين ۾ آهن سمورا ان کان پوءِ ان کي ڇڏائن .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ جيڪي زمين ۾ سڀ آهن،سي بدلي ۾ ڏئي. وري (اهو بدلو ڏيڻ) ان کي ڇڏائي. ائين ڪڏهن به نه ٿيندو.
— مولانا محمد مدني۽ زمين جي هر شيءِ فديي ۾ ڏئي هو پاڻ نجات حاصل ڪري.
— عبدالسلام ڀُٽوكَلَّا ۭ اِنَّهَا لَظٰى ۙ15
هرگز نه! بيشڪ اها ڀڙڪندڙ آهي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريبيشڪ اها ڀڙڪندڙ باهه آهي
— مولانا محمد مدني(پر) ايئن هرگز نٿو ٿي سگهي. اُها ڀڙڪندڙ باهه آهي.
— عبدالسلام ڀُٽونَزَّاعَةً لِّلشَّوٰى ښ 16
ڇڪي لاهيندڙ کل کي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريجا کَل کي زور سان ڇڪي لاهيندڙ آهي.
— مولانا محمد مدنيجيڪا جسم جي چمڙي کي ڇڪي پٽڻ واري آهي.
— عبدالسلام ڀُٽوتَدْعُوْا مَنْ اَدْبَرَ وَتَوَلّٰى ۙ17
سڏيندي ان کي جنهن پٺي ڏني ۽ منهن موڙيو .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريان کي (پاڻ ڏي) سڏيندي جنهن پٺ ڦيري ۽ منهن موڙيو
— مولانا محمد مدنياها باهه (حق کان) پُٺي ڦيريندڙ ۽ منھن موڙيندڙ کي ته پاڻ ڏانھن (پري کان) سڏيندي.
— عبدالسلام ڀُٽووَجَمَعَ فَاَوْعٰى 18
۽ گڏ ڪيائين پوءِ سنڀالي رکيائين .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ (مال) گڏ ڪيو پوءِ سنڀالي رکيو.
— مولانا محمد مدنيان مال جمع ڪيو ۽ (خرچ ڪرڻ بجاءِ ان کي) سنڀالي رکيو.
— عبدالسلام ڀُٽواِنَّ الْاِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوْعًا ۙ19
بيشڪ انسان پيدا ڪيو ويو حرص ڪندڙ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريبيشڪ انسان ڪمزور دل پيدا ڪيو ويو آهي
— مولانا محمد مدنيبيشڪ انسان کي (فطري طور) ڊڄڻي طبيعت وارو پيدا ڪيو ويو آهي.
— عبدالسلام ڀُٽواِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوْعًا ۙ20
جڏهن ان کي تڪليف پهچندي ته گهٻرائيندڙ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريجڏهن ان کي تڪليف پهچي ٿي ته بي صبر ٿيو پوي
— مولانا محمد مدنيجڏهن به مٿس ڪا مصيبت اچي پوندي آهي ته کڻي روڄ راڙو ڪرڻ شروع ڪندو آهي.
— عبدالسلام ڀُٽو